Leesautobiografie

Lezen is nooit mijn ding geweest. Al van jongs af aan had ik moeite met lezen. Ik stond altijd achter op de rest. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de lagere school altijd maar tussen de boekjes van avi 6 mocht kiezen, terwijl de anderen al in de boekenschappen van avi 9 mochten gaan zoeken. Het lezen was voor mij al van het begin niet zo een leuke ervaring. Ik zag lezen altijd als een soort marteling.

In het middelbaar moet je elk jaar een vast aantal boeken voor school lezen. Meestal werden de boeken voorgeschoteld die je moest lezen, waardoor ik vaak boeken moest lezen die ik niet zo boeiend vond, ook al waren dit soms bestsellers. In het eerste middelbaar las ik voor het eerst helemaal alleen een echte roman (geen kinderromans, zoals daarvoor). Het was het boek 'Een lege brug' van Dirk Bracke. Hij is één van de bekendste jeugdauteurs in België. Hij schrijft over waargebeurde verhalen die hem opgestuurd werden en waar hij zijn eigen draai aan geeft. Het heeft me wel enige tijd gekost vooraleer ik het boek uit had. Maar het was zeker de moeite waard. Ik kwam hier voor het eerst op een positieve manier in contact met een roman. Hierna heeft het weer eventjes geduurd voordat ik weer een goed boek in handen had. Het eerst volgende goede boek dat ik las was in het vijfde, namelijk 'Het leven van pi' van Yann Martel. In de tussentijd heb ik nog wel bekende boeken gelezen zoals: 'De vliegeraar' van Khaled Hosseini en 'Post voor mevrouw Bromley' van Stefan Brijs. Maar deze spraken mij eigenlijk niet zoveel aan. Ik lees niet graag oorlogsromans, zoals 'De aanslag' van Harry Mulisch. Ik heb in mijn middelbare school veel oorlogsromans moeten lezen en niet alleen in het Nederlands. Ik vind het daarom spijtig dat ik  we geen  andere boeken hebben moeten lezen over andere thema's dan oorlog. Maar in het zesde moesten we een boek lezen dat totaal iets anders was, 'De engelenmaker' van Stefan Brijs. Hier werd wetenschap en geloof samengebracht. Het boek ging soms wel van de hak op de tak waardoor het af en toe moeilijk werd om te volgen, maar er werd wel goed over het verhaal nagedacht. Het verhaal was echt een prachtig geheel. 'De engelenmaker' is het beste boek dat ik tot nu toe heb gelezen. Ik heb ook twee boeken moeten lezen in een andere taal die ik ook echt goed vond, namelijk: 'City of thieves' van David Benioff in het Engels en 'L'appartement' van Tatiana de Rosnay in het Frans. Ik heb ook nog twee boeken tijdens mijn middelbare school gelezen die ik niet echt kan plaatsen bij goed of slecht. 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst en 'De jongen in de gestreepte pyjama' van John Boyne hebben elementen die me wel raken, maar in vergelijking met andere romans vind ik ze dan toch net iets minder.

Ik heb dus ook goede momenten gehad in mijn lees-carièrre, die ik voordien niet ervaarde in de lagere school . Het lezen zal bij mij natuurlijk altijd wel wat trager en moeilijker verlopen.  Maar als ik een boek lees met een thema wat me interesseert, lees ik even graag als anderen. Enkel het lezen voor een bepaalde deadline en tevens de hoeveelheid boeken in een bepaalde tijd blijft moeilijk voor mij en neemt het leesplezier bij mij ook wel af. Een favoriete auteur heb ik niet echt, want het zijn eerder de thema's dat me aantrekken om een boek te lezen en niet de schrijfstijl van een schrijver. Ik vind dat een schrijver goede en slechte boeken heeft net zoals Stefan Brijs.